Bölüm 4
Saliha işinin hakkını verdiğini düşünerek asansör yerine merdivenlere doğru yöneldi. Ofis ve malzeme deposu olarak kullandığı alt güvertedeki odasına inmeden önce bir sigara yaktı rüzgarı az alan bir köşeye sığınarak.
Paketten bir dal sigara çıkartıp rüzgarın kuruttuğu dudaklarına götürürken eli de montunun cebindeki çakmağı aramaktaydı. Birden yanan çakmak ile irkilse de karşısındakini görünce gülümsemekten kendisini alamadı.
“Elektrik faturasını da ödemiştim aslında ama…”
Konuşan geminin tek aşçısı -aslında mantıken aynı zamanda aşçıbaşısı- Tekin idi. O da eski günlerde Antalya’da beş yıldızlı her şey dahil tarzı bir otelin mutfağında üç sene aşçılık yapmış genç bir çocuktu. Hafif sarıya çalan saçları ve kirli sakalı ile yakışıklı bile sayılabilirdi. Ancak Tekin, Saliha’ dan beş yaş küçük olduğundan onun gözünde kardeş gibi bir yeri vardı. Ama Saliha bazen ufaktan demlendiği zamanlarda Tekin’in gözlerinde bir parıltı görmüyor değildi.
“Biraz sabret de şu sigaramı bitireyim.”
“Tamam canım kızma, bana da ver o zaman bir tane beraber olsun.”
“Bir kere de paket taşı be Tekin, hep otlanmaca.” diyerek uzattı sigarayı Saliha.
“Bu sana pahalıya patlayacak ama.”
“Tamam tamam, sana yarın sabah özel bir menü sunacağım.”
“Neymiş o?”
“Menemen!”
“Melemen bir kere o.”
“Neyse ne, seninle sidik yarıştırmayacağım bu sefer. Domates, soğan ve yumurta ile yapılanından olsun da bana yeter.”
Tekin gülümseyerek sigarasından derin bir nefes çekti. Zaten rüzgar da bir kısmını içmişti çoktan sigaranın.
“Saliha baksana, bu gece sanırım burada geceleyeceğiz. Fırtınanın da geçeceği yok. Akşam birer bira içer miyiz limanda?”
“Şu gemiyi bağlayalım da sağ salim bakarız.”
Gülümseyerek uzaklaşırken Tekin ekledi:
“Hadi elektrikleri ver de işimi yapayım artık.”
“Tamam beş dakika.”
Tekin merdivenlerden koşarak uzaklaşırken Saliha da sigarasını söndürüp izmaritini cebine attı. Sonuçta her yerde koskocaman “Sigara içilmez” yazıları vardı.
Merdivenden inmeye koyulduğunda kırmızı ışıklara eşlik eden siren seslerini duydu.